Γράφει: Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος.^[1] Οικονομολόγος
Τα αποτελέσματα της 72 ης ΣτΑ και μια πρόταση  Κοινωνικής Ευθύνης.
Μετά την μη πραγματοποίηση το καλοκαίρι της καθιερωμένης ΣτΑ λόγω του δημοψηφίσματος και των Κάπιταλ Κοντρόλς  η σύνοδος του ΟΕΕ στις 4-5/12/2015 στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε κανονικά,  με κύριο Θέμα ημερήσιας διάταξης την έγκριση του οικονομικού απολογισμού, του προϋπολογισμού 2016 και την τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου δηλαδή τρόπον τινά του καταστατικού θα μπορούσε να πει κανείς.
Ήταν μια τυπική διαδικασία εάν εξαιρέσει κανείς πρώτον την πλέον φυσιολογική επαναλαμβανόμενη και κενή περιεχομένου αντιπαράθεση των καλεσμένων πολιτικών διαφόρων κομμάτων, που  όταν είναι στην αντιπολίτευση λένε άλλα και όταν γίνουν  κυβέρνηση  λένε τα ίδια που θα έλεγαν και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Δηλαδή αλλάζει ο Μανολιός και φοράει τα ρούχα αλλιώς που λέει και ο λαός.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που δεν τιμούν την πόλη μας. Ακριβολογώντας θα έλεγα δεν τιμούν το σύνολο των δραστηριοτήτων του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας.
Με την εφαρμογή της  μεταρρύθμισης του Καλλικράτη πιστέψαμε ότι θα έμπαιναν τα θεμέλια μιας πλουραλιστικής και κατά συνέπεια δημοκρατικής λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού μετά τις δημοτικές εκλογές προέκυψαν περισσότερες και διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Απ΄  ότι όμως εκ των υστέρων διαπιστώσαμε αυτό όχι μόνο δεν έγινε πραγματικότητα αλλά έχουμε εντελώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Παρά λοιπόν τις  φιλότιμες προσπάθειες των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, να υπάρξει  σύγκλιση και σύνθεση των απόψεων, οι αριθμοί δεν επέτρεψαν και δεν επιτρέπουν υπέρ μιας τέτοιας λειτουργίας. (Η παράταξη της διοίκησης με την απολυτή πλειοψηφία, 25 δημοτικούς συμβούλους και οι επτά παρατάξεις της αντιπολίτευσης με 16 συνολικά δημοτικούς συμβούλους.)
Θεωρώ ότι μια μεταρρύθμιση με κατεύθυνση των εκδημοκρατισμό του τρόπου εκλογής του δημοτικού συμβουλίου σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ρόλου του δημότη θα έβρισκε συμφώνους τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών .

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΣΣΑΣ , ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ , ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 27/4/2012
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Οι όροι εργασίας και οι αμοιβές των εργαζομένων στην χώρα μας ρυθμίζονται κυρίως από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (σ.σ.ε). Οι σ.σ.ε συνάπτονται μεταξύ των εργοδοτικών και εργατικών οργανώσεων, διέπονται από το Συλλογικό Δίκαιο και διακρίνονται σε κατηγορίες ανάλογα με την κανονιστική τους εμβέλεια (Εθνική Γενική, Κλαδικές, Ομοιοεπαγγελματικές, Επιχειρησιακές). Μεταξύ αυτών, η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) καθορίζει τους κατώτερους μισθούς και ημερομίσθια για όλους τους εργαζομένους στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι όμως εργαζόμενοι υπάγονται σε κάποια κλαδική σύμβαση. Οι κανονιστικοί όροι των κλαδικών συμβάσεων διαφέρουν ανάλογα με τον κλάδο ή την ειδικότητα των εργαζομένων, αλλά σε κάθε περίπτωση προβλέπουν υψηλότερες αμοιβές από την ΕΓΣΣΕ.

Οι Γάλλοι συχνά αυτοεπαίρονται, όπως και εμείς, ότι είναι ένας λαός βαθύτατα δημοκρατικός, προοδευτικός και καλλιεργημένος, ανεκτικός στη διαφορετικότητα και καθόλου ξενόφοβος. Άλλωστε, πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα δυτικοευρωπαϊκά αστικά κράτη, το οποίο γνώρισε κατα καιρούς αριστερές κυβερνήσεις (Λεόν Μπλουμ κ.α.). Τον Απρίλιο του 2002 έτυχε να βρίσκομαι στη Γαλλία, οπότε ελάμβανε χώρα ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών. Όλοι περίμεναν μετά βεβαιότητας ότι ο δεύτερος γύρος, ο οποίος θα διεξαγόταν το Μάιο του ίδιου έτους, θα ήταν υπόθεση μεταξύ του (κεντρο)δεξιού - γκωλικού, Ζακ Σιράκ (RPR), απερχόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας,  και του σοσιαλιστή και τότε Πρωθυπουργού, Λιονέλ Ζοσπέν (PS). Πράγματι, οι Γάλλοι προσήλθαν στις κάλπες την 21^η Απριλίου 2002 και ο πρώτος γύρος των εκλογών διεξήχθη με τα εξής, όμως,  δεδομένα:

Η εικόνα οικεία και γνωστή για εκείνους που βρέθηκαν τον τελευταίο καιρό στην ανεργία. Η ουρά στον ΟΑΕΔ Αλίμου, στον οποίο υπάγονται 4 δήμοι, μεταξύ αυτών και ο δικός μας, φτάνει μέχρι την είσοδο. Στην ουρά βλέπεις ανθρώπους στην πλειοψηφία τους νέους. Πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι πάνω από 2 χρόνια. Η ουρά της απόγνωσης, η ουρά της κρίσης, μήνυμα για όλους αυτούς που βλέπουν απλώς αριθμούς, ελλείμματα, PSI και τόκους.