Εκλογές , κι όλα απλωμένα στον ( πολιτικό) ήλιο , να φαίνονται, εκτεθειμένα στις ...ορέξεις , τις επιθυμίες των πελατών ( λέγε με ψηφοφόρε, παρακαλώ !) σε πολυτελές αμπαλάζ, σε όλα τα χρώματα - κόκκινα, μπλε, πράσινα και πορτοκαλί, σκέτα ή ανακατωμένα, γαλαζοπράσινα, πορτοκαλοκόκκινα ή ότι άλλο ταιριάζει για την περίπτωση. Και « πάγκοι » παντού, στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στα σπίτια, στο γραφείο, στο δρόμο ή στο ...μπάνιο!
- Εδώ το καλό πράμα ! Πάρτε κόσμε! Πάρτε και δε θα το μετανιώσετε!
Φωνές δυνατές, φωνές χαμηλές, έντονες, θυμωμένες, ευρωπαϊκές, στωικές, φωνές συγνώμης, αλλά επίμονες κι απαιτητικές, δογματικές ή μονοκόμματες κι ακόμα πονηρές και αμπαλαρισμένες με χαμόγελο, κατανόηση, ενδιαφέρον, λογικές ή λογικοφανείς

« Μεγάλε ψηφίζουμε ! Η ώρα μας!» , πως λέμε ήμαστε στα χάι μας ; άρχοντες ; πρώτο τραπέζι πίστα ; ε, κάτι τέτοιο, σε θυμούνται, σου μιλάνε, σε ξέρουν, ναι, ναι, σε λογαριάζουνε, « πρώτα εσύ κύριε πολίτη » σου λέει, σου μιλούν, με προσοχή, στο πληθυντικό, σε θέλουν για παρέα ( μαζί δικέ μου ! ) το πρόβλημα σου δικό τους, θα κόψουνε το λαιμό τους για πάρτι σου , θα βρούνε λύση , δεν το συζητάνε, είναι δεδομένο , όπως δεδομένο είναι κι η μνήμη χρυσόψαρου που διαθέτουν, έτοιμοι για νέες υποσχέσεις ή για μεταμέλειες ( έφταιξα , πικρά τ ‘ ομολογώ ! ) και κάτι τέτοιες στιγμές νοιώθεις πως η προεκλογικά περίοδος έχει κάτι , μπορεί και πολύ, από τις ερωτικές μας συνήθειες – να σε πάω στο κρεβάτι και μετά… τα έξοδα δικά σου !

Έχουνε, λέει , προτάσεις όλοι, προτείνουν. Θέμα και πρόταση. Πρόβλημα και λύση. Τους ακούς θες δε θες - και νοιώθεις κάτι,… «αυτοκοιτάζεσαι» κι αναρωτιέσαι για τον πρώτο « ρε , μπας κι έχει δίκιο; Μήπως κάτι λέει κι εγώ δεν τραβάω ;» γιατί παίζει κι αυτό κι ύστερα ακούς τον άλλον και …μένεις « αυτός έχει πιο πολύ δίκιο » και μη ρωτάς αν γίνεται ; παραγίνεται, μάλιστα,  δωρεάν και άνευ κόστους που λένε και πριν συμπληρώσεις το κενό σου, έρχεται ο τρίτος και παθαίνεις « και τώρα ; » λες και ψάχνεσαι, και το γαϊτανάκι συνεχίζεται ώσπου η διαφορά έρχεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, γιατί οι πράξεις είναι που σε κάνουν να τους καταλαβαίνεις, αυτές αγαπητέ σύντροφε, οπαδέ, συναγωνιστή,, κύριε πολίτη είναι που κάνει τη διαφορά κι αν ήμαστε κάτι σε τούτη τη ζωή , έχει να κάνει με τις πράξεις μας κι αυτό αναγνωρίζουν κι οι άλλοι!        

Πάντως, τώρα , με τούτες τις εκλογές , εγώ έχω ένα μεγάλο άγχος ! Και θα το πω – γιατί να το κρύψομε άλλωστε ;  Ρε παιδιά τι έγιναν εκείνες οι Αγορές ( με κεφαλαίο το άλφα μην έχουμε κανένα μπελά !), κανείς δεν ενδιαφέρεται πια ; αν ζούνε, αν πέθαναν ; πως την βγάζουν τελοσπάντων, πως χαθήκανε απ ‘ τη ζωή μα; Πολύ περίεργο που δεν τις θυμάται κανένας, λέτε να το έχουν συνεννοηθεί, όλοι οι δικοί μας για να τις τιμωρήσουν  ; και τους είπανε, εκεί, εκεί στη βήτα εθνική – για τώρα  κι αργότερα , αμέσως μετά τις εκλογές να τις αναβαθμίσουν ; ποιος το αποκλείει; εγώ πάντως όχι και δεν μπορώ και να τις ξεχάσω

- Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό…οι Αγορές, δεν το επιτρέπουν ! σαν ρεφρέν έρχεται πάντα στα αυτιά μου αυτή η ατάκα και , άσε τι τραβήξαμε, γιατί οι Αγορές είναι ιδιότροπες, σαν πεθερές, απαιτητικές, σαν φιλενάδα παντρεμένου, φαταούλες σαν τον Σαυλωκ στον Έμπορο της Βενετίας. Μέχρι τώρα οι Αγορές είχαν την πρώτη και μοναδική ευθύνη και , θα το θυμάστε όλοι, η κάθε τους επιθυμία ήταν για μας διαταγή και τώρα …σιωπή, σαν σε συνομωσία, και φοβάμαι πως άμα τελειώσει το πανηγύρι με τις εκλογές θα βγουν πάλι φόρα παρτίδα και θα μας «συγυρίσουν» – να δεις πως το λέει ο φίλος μου ο Λευτέρης « οι Αγορές είναι σαν τις γυναίκες , έχουνε επιθυμίες, έχουνε απαιτήσεις, έχουνε και… « δίκιο » και θα κάνουν τα δικά τους όσο υπάρχουν …κοροΐδα !»

Σωστό ; Γιατί όχι ;

 Του ΝΙΚ. Κ. ΜΟΥΛΙΝΟΥ