|
 Στο σινεμά, ύστερα από καιρό, όπως κάναμε παλιά, με μια
ταινία σε «παλιά» βερσιόν, ασπρόμαυρη, βουβή, ο τίτλος ΑΡΤΙΣΤ, ωραία ταινία με
ρομαντικό τέλος καθώς θριάμβευσε ο έρωτας, πολυβραβευμένη ταινία , Κυριακή , βραδινή
παράσταση, στο δικό μας καλοκαιρινό σινεμά , τη ΜΕΛΙΝΑ, στην πλατεία της πόλης.
Λίγος κόσμος σχετικά, αλλά με καλή διάθεση, το έβλεπες στα πρόσωπα τους, στη
κίνηση τους, με τα φευγαλέα χαμόγελα, εύκολα , μπορεί κι αναίτια, τα σύντομα
σχόλια, ή την πειρακτική διάθεση τους, κρατώντας τα εισιτήρια για να κάνουν
αέρα κι ένα μπουκάλι νερό που μας έχει γίνει κάτι από κομμάτι του όλου μας.
Ρώτησα τον υπεύθυνο, αυτόν που κόβει τα εισιτήρια πριν μπεις , πως πάει το
σινεμά από θεατές, βλέπεις, σκέφτομαι, καλοκαίρι όσο να είναι κι ο κόσμος λείπει,
ζέστη, αλλά και τα οικονομικά πρίμο - σεκόντο κι έπειτα από ταινίες οι
περισσότερες έχουν παιχτεί το χειμώνα και μερικές είναι παλιές.
- Κι όμως , μπορεί να μην το πιστεύετε αλλά χτες, Σάββατο
δεν ήτανε ; ήμαστε γεμάτοι και στις δυο προβολές και το καλύτερο ο κόσμος το
ευχαριστιέται, κι έκλεισε μ ένα χαμόγελο ικανοποίησης
Είπε κι άλλα ο άνθρωπος, ότι το σινεμά είναι μια καλή
διασκέδαση και κυρίως, φτηνή κάνει μόνο πέντε ευρώ « τι είναι πέντε ευρώ ;
λεφτά είναι ; και που μπορείς να πας με πέντε ευρώ; σήμερα , βέβαια , έτσι που
ήρθανε τα πράγματα ο καθένας σκέφτεται και το ένα ευρώ , άδικο έχω ; αλλά ...»
συμπέρανε άνετα περιμένοντας και τη δική μου επιβεβαίωση σίγουρος, όμως, ότι
είχε δίκιο - και είχε! διότι βγαίνεις από το σπίτι, ξεσκάς που λένε, βλέπεις
κόσμο, μιλάς , χαζεύεις και σε καμιά βιτρίνα κι αν θες, πας και παίρνεις κι ένα
σουβλάκι και τη βγάζεις στο φτηνό και γυρίζεις σπίτι ευχαριστημένος και την
άλλη μέρα στη δουλειά έχεις να το λες, με την απαραίτητη γαρνιτούρα φυσικά,
διότι έτσι είναι τα ανθρώπινα στην καθημερινότητα τους κι οι άλλοι που σε
ακούνε κάνουνε ένα «τσου - τσου» με σχόλια εσωτερικά - από μέσα τους που λέμε! «κι
όλα καλά και το μέλι γλυκό» που λέει κι η φίλη μου η Καίτη που είναι οπαδός του
καλοκαιρινού σινεμά. Έπειτα μου άρεσε κι ο χώρος , πολύ άνετος, με σκαλοπάτια,
για να βλέπεις άνετα κι όχι όπως παλιά, που έτσι και καθόντανε μπροστά σου
κανένας ψηλός ή καμιά κυρία με φουσκωμένα μαλλιά, μαύρες πλερέζες διότι ή
έπρεπε να αλλάξεις θέση ή να στραβολαιμιάσεις, κι οι καρέκλες σου θυμίζει κάτι
από παλιά, πάνινες σε σωλήνα, όσο για τα τραπεζάκια , όλα τα λεφτά! Με τη Λένα
κάτσαμε στη τελευταία σειρά, βάλαμε πάνω στο τραπεζάκι όλα τα χρειαζούμενα , τη
τσάντα της δυο νερά, κάτι τσιπς και τα κλειδιά που παραλίγο να τα ξεχάσω γιατί
, κάπως έγινε και πέσανε κάτω κι ευτυχώς που τα πάτησα κι έτσι τα βρήκα γιατί
αλλιώς άντε να τα βρεις στο λευκό γαρμπίλι...δε θέλω να το σκέφτομαι!
Κι ο κόσμος ουρά στο μπαρ για το νεράκι, το αναψυκτικό τα
πατατάκια και θυμήθηκα πως παλιά ήτανε κάνα δυο νεαροί με μια τάβλα στο λαιμό
να προκαλούν με « σάμαλι, κοκ, λεμονάδες, πορτοκαλάδες , μπιράλ» και τώρα όλα
διαφορετικά , με την ωραία τους συσκευασία, σε κουτιά, με χαρτοπετσέτα, και την
...απόδειξη, ωραία πράματα που λέει κι ο Γιάννης ο άνδρας της Καίτης που του
αρέσει μετά το σινεμά να πηγαίνει για λουκουμάδες ,αλλά είπαμε , γούστα είναι
αυτά !
Κοίταξα κι ολόγυρα, από λουλούδια σχεδόν τίποτα, ούτε
αγιόκλημα ,ούτε γιασεμί, αλλά πολλές ταμπέλες με διαφημίσεις για να βγει και
κάτι, σου λέει, γιατί το σινεμά δεν βγαίνει οικονομικά και τσοντάρει ο Δήμος...Α,
και το φεγγάρι, από πάνω μας , ολόγιομο ,να βολτάρει και να υπόσχεται, όπως
παλιά ,αυτό δεν άλλαξε , όπως δεν αλλάζει κι η υπόσχεση για τη ζωή, με ή χωρίς
«αγιόκλημα και γιασεμιά !»
|
