Αυτές, οι συγγενο - φιλικές συγκεντρώσεις, που γίνονται με την ευκαιρία κάποιου γεγονότος, είναι το κάτι άλλο στην καθημερινότητα μας. Να τις πούμε τα κυριακάτικα της ρουτίνας μας ; Γιατί όχι , αφού , τελικά , κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα με στιγμές και στιγμιότυπα που παραμένουν ανεξίτηλα στην.. «πλάκα» των αναμνήσεων μας και έχουμε να το λέμε...

Τελευταία πήγα σε μια βάφτιση !Εδώ στη γειτονιά, στην Ηλιούπολη, στον Άγιο Νικόλαο, Κυριακή , πρωί , πρώτα στο μυστήριο κι ύστερα στο τραπέζι, στο Λαιμό της Βουλιαγμένης - μεγαλεία ! Φίλος ο παππούς και η γιαγιά όσο για το μπαμπά της νεαρής πρωταγωνίστριας από παιδί ...γνωστός! Με ρώτησε ,ο περίεργος, πως τα πέρασα « Καλά ; » Του είπα λεπτομέρειες « άλλο πράμα, κι άμα σου λέω εγώ άλλο πράμα , το εννοώ ...άλλο πράμα !» Έδειξε έκπληξη με ολίγη από ειρωνεία « τι λες ; » τα «πήρα» και αντεπιτέθηκα « δε θέλω τέτοια κι άμα λέω άλλο πράμα εννοώ άλλο πράμα...και να σου πω που δεν το ξέρεις, μια δεξίωση να,  προχωρημένης τεχνολογίας , κι όχι όπου κι όπου, στο Ναυτικό όμιλο της Βουλιαγμένης ,δεν γίνεται και κάθε μέρα ,κατάλαβες ; » και συμπλήρωσα « μια θέα άλλο πράμα, μια θάλασσα άλλο...» Δε πρόλαβα, μ ‘ έκοψε απότομα «... άλλο πράμα!» έκανε αποφασισμένος να μου τη σπάσει και πρόσθεσε σε τόνο ουδέτερο «κι ύστερα σου λέει έχουμε κρίση, που την είδες; Ε ; !»

Μάθαμε το όνομα όπως μπαίναμε στην εκκλησία - ήταν γραμμένο σε μια μεγάλη ταμπέλα, αν κι εδώ που τα λέμε , το όνομα το ξέραμε από μέρες, αυτά κυκλοφορούν σαν τα κουτσομπολιά στη τηλεόραση. Το σχολίασε ευτραφής κύριος με κουστούμι και γραβάτα « μόδα!» είπε κι ανέβηκε τα σκαλιά με άλλον αέρα. Πολύς κόσμος, καλοντυμένοι, κυρίως οι κυρίες, Μια ψιλόλιγνη κυρία πίσω μας ρώτησε τον σύζυγο της « τη γιαγιά τη ξέρεις , την άλλη γιαγιά ;» Γύρισε έκπληκτος και μάλλον ενοχλημένος απαντά « θα έπρεπε ;» Η κυρία τα «παίρνει» και σιγομουρμουρίζει «πως κάνεις έτσι καημένε; μια κουβέντα είπα !» κι επιχειρεί να μουτρώσει . Ο σύζυγος το ρίχνει στο θρησκευτικό « ναι...αλλά ο παπάς ψάλει!» Κι η κυρία επανέρχεται με το ακλόνητο επιχείρημα « και τι θα ήθελες να κάνει δηλαδή ; αυτή δεν είναι η δουλειά του ;» τον ενημερώνει

Το μυστήριο συνεχίζεται- ο παπάς στα καθήκοντα του ...λέει, κάτι λέει αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται , άλλωστε δεν ήρθαν γι αυτό, μερικοί χαιρετιούνται , άλλοι σταυροκοπούνται , κάποιοι βγάζουν φωτογραφίες, μερικοί στο χαμηλόφωνο θάβουν...γνωστούς « καλέ πως πάχυνε η Καίτη ; αγνώριστη, ξέρεις πως ήτανε στα νιάτα της ;» Αλλά δεν παίρνει απάντηση γιατί δεν ενδιαφέρει κανέναν ούτε πως είναι τώρα!

Η ώρα της κολυμπήθρας πλησιάζει, όλοι κάνουν κάτι για να δουν αν το μωρό θα κλάψει « λες να κλάψει ;» ρωτούν στον αέρα και χαμογελούν χωρίς να μπορώ και να το εξηγήσω « δηλαδή έτσι και κλάψει το μωρό τι έγινε ;» λέω στη Λένα κι εκείνη χαμογελάει και με αφήνει στις απορίες μου. Τελικά το μωρό δεν έκλαψε και μόνο που δεν χειροκρότησαν - τόση χαρά! Στο προαύλιο χώρο πήραμε μπομπονιέρα για μεγάλους με γλυκό , τα παιδιά έπαιρναν δικές τους μπομπονιέρες . Έκανε σχόλιο ο φίλος ο Γιάννης σχετικών ιδεών - « ταξικά !» και έβαλε τα γέλια. Πηγαδάκια - γνωστοί, πρώην γνωστοί, φίλοι, γείτονες , συγγενείς , όλοι κάτι λένε, για τους άλλους λένε, κι ετοιμάζονται για το φαί. Παρκάραμε δύσκολα, αλλά όλα τα άλλα ...πρώτα! Πολύ και καλό το φαγητό, πολυφάγαμε μάλιστα « όχι και σήμερα δίαιτα , δε πάει να...» καταθέτει προθέσεις κυρία με ανάλογο...περιεχόμενο  και πιο πριν η θέα, ξαναθυμήθηκα την ατάκα μου « άλλο πράμα», είπαμε ανέκδοτα, πέσανε πειράγματα, υποκριθήκαμε « δε ξέρετε πόσο χάρηκα που σας είδα... και που είσαι , να μη χαθούμε» - τρίχες και μάλιστα κατσαρές , ποιος χάρηκε; ούτε θα ξανα-βρεθούνε, μου έχει τύχει τόσες φορές ...Κι ύστερα πέρασε ο Πάγκαλος « αυτός ;» Έγινε μια αναστάτωση, ακουστήκαν... προτάσεις αποδοκιμασίας, έγιναν και κάποιες δηλώσεις κι ύστερα ...ησυχία...στη ρουτίνα μας και στις δικαιολογίες μας

Έχω να το λέω  «να μας ζήσεις Αλεξάνδρα , γεμίσαμε τη μέρα μας και σε ευχαριστούμε πολύ!»