Δε μπορεί, τηλεόραση θα βλέπετε! Ότι βλέπετε, βλέπετε, είμαι περισσότερο από σίγουρος. Αν και μερικοί υποστηρίζουν πως δεν… βλέπεται! Τελοσπάντων!
H τηλεόραση είναι καλή μέχρι να «χαλάσει». Όλα τα πράματα, θα μου πεις, είναι καλά μέχρι να χαλάσουν, σιγά τη διαπίστωση – ναι , συμφωνώ, αλλά, η διαφορά είναι, ότι μερικά δεν μπορεί να είναι χαλασμένα για πολύ καιρό γιατί έχουν επίπτωση στην υγεία μας. Όπως λέει κι ο Σωτήρης που του αρέσουν τα σουβλάκια στη ….Βουλιαγμένη, και μιλάει με οικονομικούς όρους, «την σήμερον ημέρα η τηλεόραση δεν είναι βιώσιμη» και βέβαια αν ακολουθήσουμε τις υποδείξεις του «δου – νου – του» της χρειάζεται κούρεμα, τουτέστιν να το πάμε αλλιώς!

Η τηλεόραση, λένε, δεν μοιάζει με το κράτος - έχει πρόγραμμα εκείνη. Δεν υπάρχει τηλεόραση χωρίς πρόγραμμα. Άμα βλέπεις τηλεόραση να σκέφτεσαι ότι θα υπάρχει και πρόγραμμα, όπως όταν βλέπεις βουλευτή ξέρεις ότι πάει στη Βουλή και ψηφίζει. Βέβαια κάθε τηλεόραση έχει το δικό της πρόγραμμα, όπως κάθε βουλευτής έχει το δικό του κόμμα και το δικό του ρολόι και κάθε ρολόι μπορεί να είναι ακριβό ή φτηνό. Έπειτα ,το πρόγραμμα δεν είναι για την ίδια την τηλεόραση. Όχι βέβαια! Αλλά, εμένα αυτό, δεν μου κάνει καμία εντύπωση, κι εδώ που τα ...γράφουμε το ίδιο δε γίνεται και με τους βουλευτές ; για τους θεατές τους εκπέμπουν και οι δυο γιατί τους νοιάζονται, γιατί οι θεατές είναι πελάτες και χωρίς πελάτες δεν μπορείς να είσαι βιώσιμος - κι αυτό δεν το λέει ο Σωτήρης αλλά ένας φίλος του, ο Χρήστος , που λέει και το άλλο, ότι δηλαδή η τηλεόραση είναι κάτι από συνήθεια, όπως το ποτό , το τσιγάρο και για τις γυναίκες οι... άντρες. Είναι γνωστό , άλλωστε ότι αυτά τα τρία έχουν κλείσει «τα καλύτερα τα σπίτια» και ότι «κόβονται» πάρα πολύ δύσκολα και δεν έχουν καμία σχέση με τα «κοψίματα» που κάνει η κυβέρνηση στους μισθούς και τις συντάξεις, και το διευκρινίζω για να μην μπερδευόμαστε. Επειδή, όμως, έπρεπε να έχω και μια άποψη επί του κοψίματος, κι επειδή εμένα ως «γραφικό» ( εννοώ που... γράφει, έτσι ; ) άνθρωπό με ενδιαφέρει η δημοκρατία, η πολυφωνία και η τηλεόραση γιατί μένω πολλές ώρες στο σπίτι,  κατάφυγα και πάλι στο Χρήστο, το φίλο του Σωτήρη, να μου πει την άποψη του και μου είπε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κόψεις την τηλεόραση είναι  να μην την ...αρχίσεις! Τα σήριαλ, πρόσθεσε με ύφος μάλιστα, στη τηλεόραση είναι καλά και κακά. Τα καλά ,βέβαια, είναι καλά και τα κακά είναι κακά! Τώρα, πως κρίνεις ένα έργο καλό και ένα άλλο έργο κακό ; εξαρτάται από πια μεριά είσαι - όπως και με τους βουλευτές , άμα είσαι με την τηλεόραση ή την κυβέρνηση, ό,τι παίζεται είναι καλό, αλλιώς, αν είσαι στην απόξω είναι κακό - τόσο απλά! Πάντως τώρα περνάμε περίοδο ξηρασίας με την τηλεόραση και, ή , βάζουνε παλιές εκπομπές ή πολλά τούρκικα. Για τις παλιές εκπομπές ένα έχω να πω , ότι είναι παλιές και είναι σαν φαί που το ξανα- ζεσταίνεις, τρώγεται ; με τίποτα ,αν και τώρα με τις δυσκολίες που περνάμε το «πέταμα» μας τελείωσε. Όσο για τα τούρκικα σήριαλ είναι σήριαλ ξένα, δεν είναι δικά μας σήριαλ και παίζουνε όλο ξένοι και μας δείχνουν τα δικά τους , όπως με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και τις γυναίκες του. Αυτό το σήριαλ, όμως , όπως μου αποκάλυψε άνθρωπος που μετράει την θεαματικότητα, το βλέπουνε όλο άντρες γιατί λέει είναι ωραίο να είσαι Σουλεϊμάν. Και το ωραίο δεν είναι λέει, όπως μου εξήγησε ο Χρήστος , γιατί είχε πολλές γυναίκες, αλλού είναι το ωραίο- δεν του φέρνουνε ποτέ αντίρρηση κι  ο λόγος του διαταγή, «που εμείς ;» συμπεραίνει ο Σωτήρης μελαγχολικά και ρίχνει το βλέμμα στο κενό κι ονειρεύεται. Έπειτα ο Σουλεϊμάν είναι ένα σήριαλ που σου κρατάει το ενδιαφέρον σε κάθε επεισόδιο και σ' αυτό μοιάζει με τη δόση που παίρνουμε από την ευρωζώνη - τι θα γίνει μετά ;

Τώρα που το σκέφτομαι , αυτή την περίοδο η τηλεόραση μοιάζει πολύ με την πολιτική κατάσταση και νομίζω ότι στην ουσία είναι αυτό που μου θύμιζε η γιαγιά μου, όταν έλεγα, έλεγα και δώστου υποθέσεις και υποσχέσεις ότι δηλαδή θα φτιάξω ανώγεια και κατώγεια και τελικά δεν έκανα τίποτα - « πολύ λάδι παιδί μου και τηγανίτα τίποτα». Τελικά, να μου το θυμάστε ,νηστικοί θα... πάμε όπως φαίνεται γι αυτό κι ο καθένας που διαμαρτύρεται πολύ θα το ήθελε να είναι Σουλεϊμάν κι όχι   «ΣΟΥ - ΛΕΕΙ -  (α ) ΜΑΝ !»