Συμμετέχοντας από το 1989 έως το 1998 στην εθελοντική ομάδα δασοπροστασίας της «Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Προστασία του Υμηττού», πέρασα αρκετά μεσημέρια περιπολώντας με έναν ασύρματο και ένα ζευγάρι κυάλια στην περιοχή πάνω από τον Προφήτη Ηλία της Ηλιούπολης, καταλήγοντας στο πυροφυλάκειο Η3, όπως το λέγαμε. 
Τότε βέβαια το βουνό, δεν είχε ακόμη καεί ολοσχερώς, και ήταν μεγάλη ευχαρίστηση για μας να κινούμαστε μέσα στα ψηλά δέντρα του δάσους, αναφέροντας στο «Κέντρο» της πυροπροστασίας, που βρίσκονταν  στον Δήμο Βύρωνα, κάθε «ύποπτη» κίνηση.

Από τις αρχές της δεκαετίας του'90, οι όμοροι Δήμοι του Υμηττού άρχισαν να οργανώνουν δημοτικές ομάδες δασοπυροπροστασίας που λειτούργησαν παράλληλα με τις δικές μας ομάδες των εθελοντών. Όμως, οι δυο καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στον Υμηττό  στην περιοχή της Ηλιούπολης, το 1995 και το 1998, εξαφάνισαν ουσιαστικά το δάσος που φυλάγαμε, θέτοντας επί τάπητος έναν προβληματισμό στους εθελοντές της δασοπυροπροστασίας: Γιατί κάηκε ο Υμηττός; Ήταν τυχαία πυρκαγιά ή οργανωμένος εμπρησμός; Ποιούς συνέφερε η εξαφάνιση των δασικών χαρακτηριστικών του Υμηττού; Πως μπορούμε να αποτρέψουμε στο μέλλον παρόμοιες πυρκαγιές-εμπρησμούς;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά , οδήγησαν αρκετούς από τους εθελοντές στην απογοήτευση και στην αδρανοποίηση: Διαπίστωσαν  ότι, αφ' ενός,  από την δεκαετία του '20 οι κληρονόμοι Νάστου θεωρούσαν ότι η «ιδιοκτησία» τους στην περιοχή της Ηλιούπολης  έφτανε μέχρι την κορυφή του Υμηττού, και ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν κάποιες «διακατεχόμενες» περιοχές στον Υμηττό, από κάποιους  που εμφανίζονταν ως «ιδιοκτήτες οικοπέδων». Αφ' ετέρου, διαπίστωσαν ότι τα σχέδια που προωθούνταν για την δημιουργία μιας επιφανειακής Περιφερειακής Λεωφόρου στον Υμηττό, περιλάμβαναν και την εξαφάνιση των «ενοχλητικών» δασικών χαρακτηριστικών του βουνού: Η δημιουργία ενός «κρανίου τόπου», αποδυνάμωνε προφανώς την αντίσταση όσων  θεωρούσαν πιο σημαντική  την προστασία του δασικού χώρου του Υμηττού από τη δημιουργία ενός νέου αυτοκινητόδρομου.

Τα επόμενα χρόνια, η  «Πρωτοβουλία Πολιτών για την προστασία του Υμηττού» προσανατολίστηκε σε μια σειρά αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην κατασκευή της Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού  και σε μια σειρά νομικές  και θεσμικές παρεμβάσεις (προσφυγές στο ΣτΕ, παρέμβαση στην διαμόρφωση ενός νέου αυστηρότερου Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία του Υμηττού) σε συνεργασία με την «Διαδημοτική Επιτροπή για την διάσωση του Υμηττού».

 Ως συμπέρασμα της πολύχρονης αυτής προσπάθειας προκύπτει, ότι  το μεγαλύτερο μέρος των πυρκαγιών που κατέστρεψαν τα τελευταία χρόνια τον Υμηττό, δεν οφείλονται σε αθώες  πυρκαγιές, αλλά σε προμελετημένους εμπρησμούς, από όσους έχουν συμφέρον από την εξαφάνιση των δασικών χαρακτηριστικών του βουνού και την εμφάνιση κάποιων περιοχών ως ιδιόκτητης - καλλιεργούμενης γεωργικής γης . Τα φαινόμενα αυτά εμφανίζονται κυρίως στην ανατολική πλευρά του Υμηττού.

Η όποια αντιπυρική προστασία σχεδιάζεται από κρατικές και δημοτικές υπηρεσίες, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπ' όψιν το συμπέρασμα αυτό. Αν θέλουν πράγματι να αποτρέψουν νέες οδυνηρές εξελίξεις θα πρέπει να αναζητήσουν ποιοί κρύβονται πίσω από την διακατεχόμενη γη στον Υμηττό, ποιοί δήθεν ιδιοκτήτες προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νέου Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία του Υμηττού...