|
Εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διατήρηση της μνήμης του Αλέκου Παναγούλη στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ "Αγ. Δημητρίου". Την Τετάρτη 9 Μάιου στις 2.30 το μεσημέρι. Ο Σταθμός του μετρό όλο και συχνότερα αναφέρεται σαν «Αγ.Δημήτριος» και η υπενθύμιση του ονόματός του Παναγούλη στα φυλλάδια, ανακοινώσεις κλπ του Μετρό είναι υποτυπώδης και συχνά παραλείπεται. Στις εγκαταστάσεις του Σταθμού δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του, καμιά αναφορά στην ηρωική πράξη και στην προσωπικότητά του, ούτε μία υπόμνηση για την τοποθεσία όπου σκοτώθηκε.
Εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διατήρηση της μνήμης του Αλέκου Παναγούλη στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ "Αγ. Δημητρίου". Την Τετάρτη 9 Μάιου στις 2.30 το μεσημέρι. Ο Σταθμός του μετρό όλο και συχνότερα αναφέρεται σαν «Αγ.Δημήτριος» και η υπενθύμιση του ονόματός του Παναγούλη στα φυλλάδια, ανακοινώσεις κλπ του Μετρό είναι υποτυπώδης και συχνά παραλείπεται. Στις εγκαταστάσεις του Σταθμού δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του, καμιά αναφορά στην ηρωική πράξη και στην προσωπικότητά του, ούτε μία υπόμνηση για την τοποθεσία όπου σκοτώθηκε.
Στις 13 Αυγούστου 1968, ο Αλέξανδρος Παναγούλης αποπειράται να δολοφονήσει το δικάτορα Παπαδόπουλο και γίνεται παγκόσμια γνωστός για την πράξη του αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Χλευάζει τους βασανιστές του και γράφει ποιήματα στους τοίχους του κελιού του, συνεχίζοντας ακόμη και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του.
Στην απολογία του μπροστά στο στρατοδικείο της χούντας δηλώνει : «∆εν υποχωρώ διότι γνωρίζω ότι το ωραιότερον κύκνειον άσµα οιουδήποτε πραγµατικού αγωνιστού είναι ο επιθανάτιος ρόγχος προ του εκτελεστικού αποσπάσµατος». Καταδικάζεται σε θάνατο αλλά η ποινή του δεν εκτελείται μετά τη διεθνή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε.
Την Πρωτομαγιά του 1976, ο Παναγούλης σκοτώνεται, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, πολύ κοντά στο χώρο που βρίκεται σήμερα ο σταθμός του Μετρό με την ονομασία «Αγ. Δημήτριος – Αλέξανδρος Παναγούλης».
Σήμερα, στο χώρο του Σταθμού του Μετρό η παρουσία και η εικόνα του ήρωα της Αντίστασης κατά της χούντας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ο Σταθμός όλο και συχνότερα αναφέρεται σαν «Αγ.Δημήτριος» και η υπενθύμιση του ονόματός του Παναγούλη στα φυλλάδια, ανακοινώσεις κλπ του Μετρό είναι υποτυπώδης και συχνά παραλείπεται.
Στις εγκαταστάσεις του Σταθμού δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του, καμιά αναφορά στην ηρωική πράξη και στην προσωπικότητά του, ούτε μιά υπόμνηση για την τοποθεσία όπου σκοτώθηκε.
Το να τιμάς του ήρωές σου είναι περηφάνεια, το να τους παραδίδεις στη λήθη είναι αυτοχειριασμός. Το Μετρό τείνει να μετατραπεί σε κατακόμβες οριοθετημένες μόνο με ονόματα αγίων, περιφρονώντας την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Ζητάμε:
l Να ονομαστεί ο Σταθμός «Αλέξανδρος Παναγούλης» και μόνο.
l Να διακοσμηθεί με τις φωτογραφίες του Παναγούλη και τα ποιήματά του.
l Να αναρτηθεί σε εμφανές σημείο κείμενο με το χρονικό της απόπειρας τυραννοκτονίας και την μετέπειτα δράση του.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ «ΗΛΙΟΥ – ΠΟΛΙΣ»
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ»
ΘΩΜΑΣ ΜΗΛΟΥΛΗΣ Αντιδήμαρχος Ηλιούπολης
ΑΣΩΝΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΓΚΡΗΣ ΗΛΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΚΟΥΚΟΥΛΕ ΜΑΙΡΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΑΣΒΕΣΤΑΣ Δ. ΕΚΔΟΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΗΛΙΟΤΥΠΟΥ
ΠΑΤΣΑΒΟΣ Π. ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΟΥ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΤΟΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Ακολουθεί άρθρο που γράφτηκε από το μέλος της Πρωτοβουλίας για τη
Διάσωση της Ιστορικής Μνήμης, Αλέξ. Ασωνίτη, το οποίο δημοσιεύτηκε στην
Ελευθεροτυπια στις 21/4
ΜΝΗΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
Άρθρο του συγγραφέα Αλέξανδρου Ασωνίτη που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία το Σάββατο 21 Απρίλη 2007
Σαράντα χρόνια απ’ την δικτατορία, και ακόμα δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε τις συνέπειές της. Οι φανερές είναι η τουρκική κατοχή στην Κύπρο κι η εφτάχρονη πολλαπλή καθυστέρηση της χώρας, οι παρεπόμενες είναι οι επιδράσεις στην ψυχολογία του λαού: γίναμε όλοι πιο χαμερπείς, ειδικά προς ό,τι ονομάζεται εξουσία.
Ο αντιδικτατορικός αγώνας διέσωσε ευτυχώς κάποια περηφάνια, αλλά δεν ανέκοψε την βραδυφλεγή προσωπική και συλλογική αναξιοπρέπεια. Τι μένει σήμερα απ’ την αντίσταση; ΤΟ ΠΟΛΥΠΛΑΓΚΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ Ψήγματα ιστορικής μνήμης, με ευθύνη της πολιτείας αλλά και κάποιων απωθητικών «εκπρόσωπων» του αντιδικτατορικού αγώνα. Η Ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις, όμως πολλά θα είχαν αποφευχθεί, αν στις 13 Αυγούστου 1968 ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης ανατίναζε το αυτοκίνητο του Παπαδόπουλου. Η χούντα θα είχε πέσει πιο γρήγορα και δεν θα είχε πάρει την μισή Κύπρο η Τουρκία. Κι αν η Κύπρος ήταν ελεύθερη, η Ελλάδα δεν θα είχε τον βρόγχο των εξοπλισμών ούτε θα εξαρτούσε την ανάπτυξή της απ’ τις διαθέσεις της Άγκυρας, κι ας παραβλέψουμε τις ψυχολογικές συνέπειες της κατοχής.
Για όλα φταίει, εκτός απ’ την αποστασία Μητσοτάκη, τις ΗΠΑ κ.α., ένα μπλεγμένο καλώδιο. Φαντάρος ο Παναγούλης πήγε ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ, με το ταξί ενός ξαδέλφου του, στην λεωφόρο Σουνίου, απ’ όπου θα πέρναγε ο δικτάτορας. Κάτω από ένα γεφυράκι έκρυψε δύο αντιαρματικές νάρκες, ξετύλιξε βιαστικά το καλώδιο προς τα βράχια πάνω απ’ το δρόμο, αλλά το καλώδιο, συνδεδεμένο με τις νάρκες κι αποτελώντας ένα ενσύρματο τηλεχειριστήριο, ήταν μπλεγμένο, επειδή το ‘χε μέρες στο πορτ-μπαγκάζ του ταξί. Το άπλωσε και περίμενε εκεί όπου τέλειωνε το καλώδιο, αλλού απ’ ό,τι στο αρχικό του σχέδιο, απ’ όπου δεν φαινόταν το γεφυράκι. Αποφάσισε να χτυπήσει. Χρειαζόταν λίγη τύχη. Είδε από μακριά το αυτοκίνητο να έρχεται και υπολόγισε ότι ο θόρυβος των μηχανών συνοδείας και της πομπής θα του «έδειχναν» πότε ο δικατάτορας θα πέρναγε απ’ το γεφυράκι, μπροστά του. Φορώντας μόνο μαγιό, για να πέσει μετά στην θάλασσα και να διαφύγει με την βάρκα ενός συνεργάτη, λεπτός σαν σκιά, με παχύ μουστάκι και κοντά όρθια μαλλιά, ο Παναγούλης, εντελώς μόνος, ενεργώντας χωρίς καμιά καθοδήγηση, πράγμα που του κόστισε αρκετές αθλιότητες περί προβοκάτσιας, πυροδότησε τον μηχανισμό με καθυστέρηση δεκάτων. Ο δικτάτορας γλίτωσε, «θαύμα» που αποδόθηκε στην Παναγία, Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Από κακή συνεννόηση η βάρκα έλειπε, κι έτρεξε και χώθηκε σε κάτι βράχια. Τον έπιασαν. Τον παρουσίασαν με το μαγιό, ΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ. Η παρρησία του στο έκτακτο στρατοδικείο έμεινε υποδειγματική. Δικάστηκε σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέσθηκε χάρις σε διεθνείς αντιδράσεις. Ο Παζολίνι έγραψε ποιήματα γι’ αυτόν, ο πάπας έβγαλε ανακοίνωση, οι πατριάρχες κι ο αρχιεπίσκοπος έμειναν απαθείς, ο σημερινός αρχιεπίσκοπος=αρχιεξεταστής ήταν γραμματέας της «συνόδου». Επί πέντε ολόκληρα χρόνια υπέμεινε απερίγραπτα βασανιστήρια χωρίς ποτέ ν’ ανοίξει το στόμα, οδηγώντας τους χουντικούς σε παρακρούσεις μίσους. ¨Έγραφε στο κελί συνθήματα με το αίμα του, κρυβόταν κάτω απ’ το κρεβάτι του και νόμιζαν ότι το ‘σκασε, απέδρασε δύο φορές (κι ο υπαρχηγός της ομάδας τους, Ζαμπέλης, απέδρασε), τον έκρυψαν πολλοί, η Αμαλία Φλέμιγκ μεταξύ άλλων, συνελήφθη. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Γιώργος είχε βρεθεί νεκρός λίγο μετά την χούντα, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η μάνα τους Αθηνά υπέμεινε το μαρτύριο με γενναιότητα που έδειχνε τι γιους ΓΕΝΝΗΣΕ. Απελευθερώθηκε το καλοκαίρι του 1973 με την χουντική αμνηστία κι έφυγε για την Ιταλία, όπου έζησε με την Οριάννα Φαλάτσι. Ως βουλευτής της ¨Ένωσης Κέντρου-Νέων Δυνάμεων τάχθηκε κατά της εκτέλεσης των χουντικών. Ξημερώματα πρωτομαγιάς του 1975 σκοτώθηκε σε τροχαίο, ο οδηγός που τον «έκλεισε» δεν βρέθηκε ποτέ, ούτε ποτέ αποδείχθηκε κάτι που να επαληθεύει τις φήμες περί δολοφονίας που οργίαζαν και κατέληγαν στον τότε υπουργό ¨Άμυνας Αβέρωφ. Τα αρχεία της ΕΣΑ που λέγεται ότι κατείχε ο Παναγούλης, δεν βρέθηκαν. Φασιστικά αποβράσματα έσπασαν τον τάφο του, στην κηδεία του δικτάτορα, το 2001. Στο σημείο που σκοτώθηκε έγινε το μετρό. Οι περίοικοι ζήτησαν να δοθεί τα’ όνομά του, αλλά ο σταθμός ονομάσθηκε «Άγιος Δημήτριος», το «Αλέξανδρος Παναγούλης» έμεινε «τσόντα». Να ονομασθεί ο σταθμός μόνο Αλέξανδρος Παναγούλης, να αναρτηθούν φωτογραφίες του στο μετρό, όπου δεν υπάρχει τίποτα. Η Αθήνα δεν είναι κατακόμβες, η Ιστορική Μνήμη δεν είναι χρονοκάρτα που ελέγχει ο χουντικός «αρχιεπίσκοπος». Αν το να τιμάς είναι περηφάνια, το να ξεχνάς τι είναι; Γιατί το ΕΑΤ-ΕΣΑ είναι κλειστό;
|
