Με αφορμή τον άδικο θάνατο του μαθητή
Του Ελ. Χριστοφίδη

Γίναμε πρόσφατα μάρτυρες πρωτοφανών επεισοδίων άλλα και αλλοπρόσαλλων καταστάσεων, όπως άλλωστε γενικότερα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πολλές πτυχές του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού βίου μας.
Από χέρια αστυνομικού, έχασε την ζωή του στα  Εξάρχεια  ένας μαθητής, ο Αλέξανδρος. Γεγονός αποτρόπαιο και αναμφισβήτητα καταδικαστέο. Γιατί όμως οι αντιδράσεις γενικεύθηκαν τόσο πολύ; Μερικοί προσπάθησαν να το εκμεταλλευθούν πολιτικά και ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση παρόλο που και επί Ανδρέα Παπανδρέου είχαμε παρόμοιο περιστατικό. Άλλοι επιχείρησαν να το ερμηνεύσουν σύμφωνα με τις ιδεολογικοπολιτικές τους τοποθετήσεις και αγωνίες και με την ευκαιρία να διατρανώσουν την αγανάκτησή τους που στην κυβέρνηση δεν είναι το κόμμα της συμπάθειά τους.

Έτσι, μια πράξη αστυνομικού οργάνου στάθηκε η αφορμή για να γίνουν ζημιές εκατομμυρίων, να κλείσουν οι δρόμοι για μέρες, να γίνουμε διεθνώς -για άλλη μια φορά- ρεζίλι, να χάσουν οι μικρομεσαίοι μαγαζάτορες την ευκαιρία να δουλέψουν χρονιάρες μέρες και να χαθούν δεκάδες διδακτικές ώρες στα σχολεία μας.

Ακόμη και στην πόλη μας γίνανε κάποια έκτροπα. Μαθητές του ΕΠΑΛ Κάτω Ηλιούπολης μαζί με άλλους των Λυκείων Αγ. Δημητρίου και 5^ου Ηλιούπολης έκλεισαν την Λ. Βουλιαγμένης, πήγαν μέχρι το αστυνομικό Τμήμα, έριξαν πέτρες κι ανέτρεψαν ένα αστυνομικό όχημα!

1^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. «Ανύπαρκτο κράτος»

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, για να μην οξυνθεί η κατάσταση κι έχουμε κι άλλα θύματα, έδωσε εντολή στην αστυνομία να μην επεμβαίνει ώστε να εκτονωθούν οι δικαίως διαμαρτυρόμενοι  διαδηλούντες μαθητές. Έτσι βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι καταστροφείς να συνεχίσουν το έργο τους. «Ανύπαρκτο κράτος» άρχισαν να φωνάζουν κάποιοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Όταν μετά άρχισαν να δραστηριοποιούνται τα όργανα, «βάναυσοι οι αστυνομικοί, συνέλαβαν μια γυναίκα δια της βίας». Ας αποφασίσουν επιτέλους, τι θέλουν. Να κάθονται οι αστυνομικοί να χαζεύουν ή να κάνουν το καθήκον τους για τη προστασία της κοινωνικής ειρήνης, των πολιτών και των περιουσιών τους; 

2^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. Νέοι Χομεϊνήδες

Ο ειδικός φρουρός που σκότωσε το παιδάκι, στην αγωνία του για την καταστροφή που επέφερε η δράση του, προσπάθησε  να απολογηθεί με ένα υπόμνημα γεμάτο αστοχίες. Καθώς όμως έχει δικαίωμα νομικής υπεράσπισης όπως κάθε κατηγορούμενος, προσέλαβε τον αντιπαθέστατο κ Α. Κούγια ο οποίος έκανε κι αυτός αλλοπρόσαλλες  δηλώσεις.  Αυτό όμως δεν ήταν δικαιολογία για να του κάψουν το γραφείο και να ζητούν  την κεφαλή του επί πίνακι, γεγονός που μας θυμίζει την εντολή Χομεϊνί να ξεπαστρέψουν τον Ρούσντι, τον Περσοβρεττανό συγγραφέα για τους μη αρεστούς στίχους το!

3^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. Να ρημάζουν την Αθήνα οι αναρχικοί

Ο Αναρχισμός, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Είναι και ιδεολογία εναντίον της κάθε αρχής. Σε όλες τις χώρες υπάρχουν οπαδοί αυτής της θεωρίας αλλά μόνο εδώ τους επιτρέπουνε να δρουν όπως δρουν. ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ! Θα μπορούσαν υπό την ηγεσία των καθοδηγητών τους να κατέβουν στις εκλογές και να πείσουν για τις απόψεις τους κι όχι να κρύβονται πίσω από τις μάσκες και να δρουν ανεξέλεγκτα, θαρρείς κι αυτοί είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ την οποία υποτίθεται πως αντιπαλεύουν. Οι πολιτικές ηγεσίες έχουν χρέος να συμφωνήσουν από κοινού για την σύλληψη και εξουδετέρωσή τους, ώστε να μην καταστρέφουν την πόλη και να ατιμάζουν την Δημοκρατία μερικές εκατοντάδες κουκουλοφόροι. Αυτό θα πρέπει να συνδυασθεί με αλλαγή του νομικού πλαισίου αστυνόμευσης, παίρνοντας τα θετικά σημεία από τις αντίστοιχες νομοθεσίες χωρών  της Ένωσης και εκπαίδευση των οργάνων από ευρωπαίους αξιωματικούς.   

4^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. Μη δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις.

Όλοι έσπευσαν να κάνουν τους ανακριτές, τους δικαστές, τους δήμιους και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. «Εν ψυχρώ δολοφονία αθώου και καλού παιδιού που πήγε για καφέ με φίλους». Είναι ακριβώς έτσι; Η νεκροτομή (ένας ιατροδικαστής κρατικός και ένας της οικογένειας) αναφέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα έγινε εξοστρακισμός της σφαίρας. Η βαλλιστική εξέταση συνεχίζεται. Σε εκπομπή του ALTER μεσάνυκτα της 14/12/08 ακούσθηκαν συνεντεύξεις 2 φίλων του θύματος, που ήταν μαζί το μοιραίο βράδυ. Είπαν τα παιδιά ότι βρισκόντουσαν γύρω στα 10 άτομα σε ένα υπόστεγο πολυκατοικίας των Εξαρχείων, όπου παραπλεύρως ομάδα νέων πετροβολούσε το αστυνομικό όχημα των δραστών, ο Αλέξανδρος ήταν μπροστά (πρωτοστατούσε) και υπήρχε «λεκτική ένταση και ανταλλαγή ύβρεων με τους αστυνομικούς» στους οποίους πέταξαν ένα μπουκάλι».

Πάντως η δικαστική έρευνα θα ρίξει φως στην υπόθεση. Όπως όμως  και να έχει το πράγμα, κακώς το πιστόλι βγήκε από την θήκη του.

5η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. ΜΜΕ και ρεάλιτυ

Τις ημέρες των γεγονότων πολλά κανάλια είχαν άμεση και συνεχή σύνδεση με τους χώρους των εξελίξεων, όπου ρεπόρτερ και σχολιαστές προσπαθούσαν με τρόμο να μεταδώσουν τα συμβαίνοντα θαρρείς και παιζόταν κάποιο ρεάλιτυ ή γινόταν επανάσταση. Ελεύθερη βέβαια είναι η πληροφόρηση αλλά βλέποντάς τα διαρκώς και εκτενώς , σε πολλούς βγαίνει από μέσα τους το κτήνος που κρύβουμε όλοι και μεταδίδεται η «ψυχολογία του όχλου». Οπότε, όποιοι έχουν κάποιο πρόβλημα, είναι ευκαιρία να πάνε κι αυτοί να ρίξουν πέτρες να βγάλουν το άχτι τους. Ενώ θα έπρεπε οι καναλάρχες να έδειχναν μέτρο, κοινωνική ευθύνη κι αυτοσυγκράτηση.

6^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. Φταίνε όλοι οι άλλοι;

Ακούμε αναλύσεις επί αναλύσεων καθένας βγάζει τα απωθημένα του για το τι  φταίει και οι νέοι βγήκαν έξαλλοι στους δρόμους. Σίγουρα τα αίτια είναι πολλά αλλά νομίζω ότι φταίμε όλοι. Φταίμε γιατί σαν κοινωνία, σαν γονείς δεν μπορέσαμε να μεταφέρουμε στα παιδιά μας κάποιες αξίες και αρχές που είχαμε οι παλιότεροι: Τον σεβασμό. Σεβασμό στους γονείς, σεβασμό στους δασκάλους, σεβασμό στους μεγαλύτερους, σεβασμό στους θεσμούς, σεβασμό στην Δημοκρατία. Διότι σίγουρα κάποιες συμπεριφορές είναι απαράδεκτες. Πολλοί νέοι αντιμιλούν και αυθαδιάζουν  στους καθηγητές τους, άλλοι προπηλακίζουν και βρίζουν τους αστυνομικούς οι οποίοι είναι θεσμός και όργανα του νόμου και της δημοκρατίας. Σε ποια σοβαρή χώρα γίνονται όλα αυτά;

7^η αλλοπρόσαλλη κατάσταση. Το «άσυλο».

Μεταξύ των ατελείωτων δημοσιογραφικών  ανταποκρίσεων από τα «μέτωπα» κάποια στιγμή ακούσθηκε η «λεπτομέρεια» ότι οι αναρχικοί έμπαιναν για ανεφοδιασμό στο Πανεπιστήμιο (ή ΕΜΠ) έπαιρναν μολότωφ και πέτρες  και έβγαιναν ανενόχλητοι για να συνεχίσουν την «αντιεξουσιαστική» τους δραστηριότητα. Από άλλον ρεπόρτερ μάθαμε ότι μέσα σε αίθουσα ΑΕΙ ήσαν οι  καθοδηγητές τους οι οποίοι χάραζαν στρατηγική και έδιναν οδηγίες στο κουκουλοφόρον στράτευμα. Ερωτάται λοιπόν, τα αυτοδιοίκητα ΑΕΙ δεν έχουν διοικήσεις; Πώς επιτρέπουν να χρησιμοποιούν τα κτίρια των «κρατικών πανεπιστημίων» σαν βάσεις των αντικρατικών και τρομοκρατικών αυτών ενεργειών;

Το «άσυλο», που δεν υπάρχει σε καμιά ευνομούμενη πολιτεία παρά μόνον στην «υπερδημοκρατική» Ελλάδα, είναι, υποτίθεται για την «ελεύθερη διακίνηση ιδεών» κι όχι ελεύθερη διακίνηση μπουκαλιών και λίθων και μάλιστα από άτομα που δεν έχουν σχέση με τον χώρο των πανεπιστημίων!

Στατιστικά παρατηρείται ότι κάθε 20 χρόνια έχουμε ένα θάνατο από αστυνομικά όργανα συνήθως σε ταραχές. Από τον Πέτρουλα την δεκαετία του ΄60, τον Καλτετζά του ΄80 και του Αλέξανδρου τώρα. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο.

http://christofidis.blogspot.com