Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας συχνά επαίρεται για τη Δημοκρατία μας. Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας και τις αρχές που διέπουν τη Δημοκρατία μας, κάθε Έλληνας και Ελληνίδα έχουν θεωρητικά το δικαίωμα να εκλεγούν σε όλα τα δημόσια αξιώματα εφ' όσον δεν τους έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα και υπό κάποιες προϋποθέσεις (ηλικιακές κλπ). Στην πράξη, όμως, είναι έτσι; Γιατί, εν προκειμένω, το ζητούμενο δεν είναι αν αναγνωρίζεται σε όλους μας το δικαίωμα να εκλεγούμε σε κάποιο δημόσιο αξίωμα, αλλά το κατά ποσό ο λαός μας έχει πλέον καταστεί αντάξιος της Δημοκρατίας μας και είναι ώριμος να εκλέγει και να αναδεικνύει συμπολίτες μας ικανούς και πρόθυμους να προσφέρουν στον τόπο τους, ανεξαρτήτως καταγωγής και κοινωνικού status. Η' μήπως μας στοιχειώνουν ακόμα τα κατάλοιπα του νεποτισμού που είναι συνυφασμένος με την πολιτική ζωή της χώρας μας από την απελευθέρωσή της και μετά;

Εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου παρακολουθήσαμε κυρίως τις δύο μεγάλες παρατάξεις του τόπου είτε να δίνουν το επίσημο χρίσμα για τη θέση του Δημάρχου σε  γόνους γνωστών και παλαιών πολιτικών τζακιών είτε απλά να τους στηρίζουν μην προκρίνοντας άλλους υποψηφίους ως ένδειξη σεβασμού προς τις οικογένειες τους. Βέβαια, το ποιους θα προωθήσει και θα στηρίξει ένα πολιτικό κόμμα είναι δικαίωμά του.  Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά είναι γιατί η πλειοψηφία του κόσμου τελικά επιλέγει και αναδεικνύει αβίαστα, κάποιον που προέρχεται από ένα τζάκι ή φέρει το επώνυμο ενός πολιτικού ή ενός προύχοντα μίας τοπικής κοινωνίας, χωρίς, προηγουμένως, να έχει  προσπαθήσει  να τον αξιολογήσει, να ενημερωθεί για την κοινωνική προσφορά του και την επαγγελματική του σταδιοδρομία και να ενδιαφερθεί να μάθει για την ηθική του υπόσταση. Και αν, βέβαια,  πρόκειται για κάποιο αξιόλογο, ικανό και πρόθυμο να προσφέρει άτομο, τότε καλώς και τον εκλέγουμε. Αν, όμως, δεν είναι τέτοιο;

Δυστυχώς, ο κανόνας είναι ότι μία πολύ μεγάλη μερίδα των πολιτών, ιδίως στην επαρχία, ψηφίζει, χωρίς δεύτερη σκέψη, με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή του υποψηφίου, το επώνυμο που κουβαλά και την οικογένεια από την οποία προέρχεται. Το μέλλον των περισσοτέρων γόνων των τζακιών και των πολιτικών οικογενειών είναι διαγεγραμμένο, πριν καν ακόμα γεννηθούν, αφού είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν κάποια στιγμή τα βήματα των πατεράδων και των προγόνων τους, ελέω λαού φυσικά! Γιατί, από τη στιγμή που θα γεννηθούν, θα καταστούν αυτόματα και αυτοδικαίως στη συνείδηση του κόσμου και των τοπικών κοινωνιών ως οι μελλοντικοί εκλεκτοί τους που θα συνδυάζουν το ένδοξο (;) παρελθόν με την ελπίδα που κουβαλάει η νιότη για κάτι καλύτερο. Και πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν να μάθουν πραγματικά αν όντως έχουν τις ικανότητες και τη διάθεση να τους εκπροσωπήσουν ή να τους διοικήσουν αποτελεσματικά.

Μήπως, αντί για πολίτες, παραμένουμε κολίγοι, αγόμενοι και φερόμενοι από τους προεστούς και τους κοτζαμπάσηδες του σήμερα; Μήπως, τελικά, δεν είμαστε τόσο μακριά από την εποχή των Μαυρομιχαλαίων, των Δεληγιανναίων, των προυχόντων και των μεγαλοτσιφλικάδων; Ή μήπως ο μύθος του πριγκιπόπουλου, που θα ανδρωθεί και θα γίνει άρχοντας, ασκεί ακόμη ακατανίκητη γοητεία και έλξη στις πλατιές λαϊκές μάζες;

Με δεδομένη, μάλιστα, την απαξίωση της πολιτικής τα τελευταία χρόνια, την αποστροφή του κόσμου και κυρίως των νέων γι' αυτήν και την έλλειψη ενδιαφέροντος από  ικανούς, σοβαρούς και επιτυχημένους ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά και να προσφέρουν στον τόπο τους, φοβούμαι μήπως πρωτοπορούμε εγκαινιάζοντας σιγά σιγά μία δημοκρατία φεουδαρχικού τύπου.     

Γεώργιος Σ. Λουκάς

Δικηγόρος DEA Droit public

Ακαδημίας 27^Α  -  Αθήνα 10671

τηλ.:210-36 40 168 –172-175    fax: 210-36 40 160    e-mail: georgiosloukas@in.gr