Τα πράγματα αλλάζουνε, έτσι είναι φτιαγμένα άλλωστε, για να αλλάζουνε, κι ευτυχώς ! Λέω για την ατμόσφαιρα των εκλογών, το νέο πλαίσιο που δημιουργήθηκε - μικρό ,περιορισμένο, σχεδόν αγνώριστο . Πάρτε τις συγκεντρώσεις - τώρα πια σε κλειστούς χώρους, μικρά γήπεδα, γηπεδάκια, τίποτε κινηματογράφοι και πάει και τελείωσε! Σε πολύ λίγους, σχεδόν επιλεγμένους, δικούς τους εκλεκτούς, γιατί όχι μετρημένους γνωστούς , κάτι σαν μια μεγάλη παρέα, απευθύνονται οι αρχηγοί για να λένε τα δικά τους, χωρίς στόμφο ή μεγαλοστομίες,  βλέπεις, δεν ισχύει πια  εκείνο το απίθανο, « μεταφερόμενοι οπαδοί», με τα πούλμαν και τις πλαστικές σημαίες, τις ντουντούκες, τα τραγούδια, και κυρίως τη διάθεση - ήταν τότε που τα κόμματα ήταν ισχυρά κι ο δικομματισμός μεγάλος, κι οι «μονομάχοι»  κυρίαρχοι, σε πλήρη άνθιση κι οι άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις» τσόντα, ίσα για να λέμε ότι έχουμε... πρωτάθλημα.

- Επήγανε τόσοι πολλοί ; Δε το πιστεύω ! και σταυροκοπιέσαι

Στο μεταξύ μικρύνανε κι οι υποσχέσεις, παλιά όλα πλούσια, έβγαινε ο αρχηγός στο μπαλκόνι και φώναζε σαν γυρολόγος «πάρε κόσμε», σου θύμιζε κάτι από πλειοδοτικό διαγωνισμό, και τώρα όλα με «ολίγη» , σε μικρά πακέτα, ισχνά λες και περνάμε γρίπη ή έχουμε αναιμία! Κι από προγράμματα ; εκεί να δεις, παλιά, τόνοι χαρτιού, με αναλύσεις , με συνθήματα, με χρονοδιαγράμματα, ενώ τώρα όλα λίγα και περιορισμένα, πιο μικρά, για να πληρωθεί το... μελλούμενο « κατ ‘ εικόνα και ομοίωση των Βουλγάρων!» Όλα μικρότερα σήμερα, μίκρυναν τα δεδομένα, αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα, αλλά που ξέρεις ; κύκλος η ζωή και μπορεί να βρεθεί το καινούριο ή άλλη σκέψη, η νέα πρόταση, με μόνη προϋπόθεση, όμως, να μην μίκρυνε κι η μνήμη μας ή κρίση μας ! Ίδωμεν! 

Του ΝΙΚ. Κ. ΜΟΥΛΙΝΟΥ