|
 Ξεπεράστηκαν από κάθε άποψη τα όρια της ανοχής και της αντοχής μας. Αποκαλύφθηκε η υποκρισία
σε όλη της την έκταση. Οι μεγαλοστομίες και οι πομπώδεις δηλώσεις κατέρρευσαν
σαν χάρτινος πύργος. Το ενδιαφέρον ( ; ) των ιθυνόντων και υπευθύνων
αποδείχθηκε ότι αλλού εστιάζονταν και για άλλα ενεργούσαν. Οι επιτηδευμένες
κορώνες φροντίδας του κοινωνικού συνόλου αποκαλύφτηκαν ως γιγάντια παραφωνία.
Και οι διαβεβαιώσεις στο προσκήνιο, είχαν κάτι από παραπληροφόρηση, διότι
τελικά, όπως αποδείχτηκε ήταν κενές από περιεχόμενο και ουσία και
επιστρατεύονταν για αποπροσανατολισμό και σκοπιμότητες
Δεν στηρίχθηκαν και δεν υποστηρίχθηκαν « τα αναγκαία και τα
χρήσιμα » ως όφειλαν . Δεν λειτούργησαν οι προτεραιότητες επιλογών των
κοινωνικών αναγκών και των ορθών
χρησιμοτήτων, αλλά, προτιμήθηκε και υλοποιήθηκε, όπως αποδεικνύεται εκ
των πραγμάτων, προτιμησιακό καθεστώς κρυφής ατζέντας
Και τώρα τι ;
Κατήφεια, σιωπή περισυλλογής, εύλογος και έντονος
προβληματισμός, κι από κοντά, απογοήτευση, πίκρα, θλίψη και θυμός από όλους μας
Η πολιτική των υποσχέσεων και των ανέξοδων διαβεβαιώσεων
μπροστά σε ακόμα μια ήττα. Οι επιπτώσεις τεράστιες και διαχρονικές. Μοναδικές!
« Δεν υπάρχουν φάρμακα! »
Σε τρεις μόνον λέξεις ένα ολάκερο δράμα. Συμπυκνωμένη η
αποτυχία. Η ανευθυνότητα επιβεβαιωμένη, η εγκατάλειψη και η αδιαφορία σε
αριθμητικά και τεχνικά μεγέθη υπερτιμημένης κλίμακας, η σκοπιμότητα σε πρώτο
και αποκαλυπτικό πλάνο. Χιλιάδες άνθρωποι σε άμεσο και διαρκή κίνδυνο. Σε πλήρη
απόγνωση. Σε ψυχική και οικονομική δοκιμασία η καθημερινότητα τους και το
αύριο. Περιόρισαν – σχεδόν ετσιθελικά – τις ελπίδες για δικαίωμα στη ζωή και
στα όνειρα.
Ολιγωρία των αρμοδίων ;
Ανικανότητα των υπευθύνων ;
Εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων ;
Ότι και να υποθέσει ο καθένας , δεν μπορεί να αλλάξει την
ουσία της σκληρής και ανελέητης πραγματικότητας, που συνθλίβει , που τσακίζει
σώματα και ψυχές, που αφαιρεί το δικαίωμα για ποιότητα ζωής, περισσότερη ζωή
και επιβάλει υποχρεωτικά και ετσιθελικά όριο και αδιέξοδο.
Πρέπει να ειπωθεί – βιώσαμε μια πολιτική άφιλη και αδιάφορη
απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, για μέριμνα για το σήμερα και το αύριο , για
προοπτική , για συνέπεια και συνέχεια. Μια πολιτική ανεύθυνη , και μάλιστα
θεσπισμένη προκλητικά, αλληλέγγυα, γιατί όχι ; με λογιών – λογιών υστερόβουλες
σκέψεις, πολιτική ψυχρή, αριθμολάγνα, ουδέτερη, απρογραμμάτιστη και τελικά
καταστροφική. Γι αυτό και ορίζεται από μόνη της, ως πολιτική της αποτυχίας.
«Χωρίς φάρμακα!»
Η αγωνία να κορυφώνεται και το μπαλάκι της ευθύνης να πηγαινοέρχεται,
ανάμεσα σε στείρους και υστερόβουλους καταγγελτικούς λόγους και της επιτηδευμένης όσο και υποκριτικής
υπεράσπισης πεπραγμένων
Μας μένει ένα, από τη τούτη , τη γενικότερα, ζοφερή
πραγματικότητα, χρήσιμο όσο και ωφέλιμο, αντί για ακόμα περισσότερο θυμό, να
«ωριμάσουμε»την κριτική μας σκέψη, όχι μόνον τώρα, αλλά πάντα , για αποτελεσματικότερες επιλογές
|
