 Ο Σωτήρης είναι κατακόκκινος ! Απέναντι του,
ακριβώς, σχετικά κοντά, στο βάθος του μαγαζιού μια τηλεόραση λέει τα
δικά της.
Αυτό πρέπει να είναι η αιτία που έγινε κάτι από σακχαρούχο τεύτλο,
κοινώς παντζάρι.
Έχει ανάψει μ' αυτά που βλέπει και ακούει από ώρα. « όχι πες μου σε
παρακαλώ, μπορείς
να κάνεις κι αλλιώς και να μη νευριάσεις ;» δείχνει να συμπεραίνει. Ο
άλλος, ο
φίλος, παρακολουθεί και δε μιλάει και τον κοιτάζει περίεργα διότι δεν
έχει
καταλάβει. «Ρωτώ ;» συνεχίζει ο Σωτήρης σε έντονο ύφος και συμπληρώνει
δικαιολογούμενος
« τάχω πάρει ξέρεις ! » Ο άλλος κάνει να μιλήσει αλλά τον κόβει ο
Σωτήρης « μη
μιλάς ...το ερώτημα είναι ρητορικό κι αφού είναι ρητορικό θα απαντήσω
εγώ...
κατάλαβες ; » Ο άλλος σπάει ένα χαμόγελο, μεταξύ απορίας και τσαντίλας,
και
περιμένει , όπως η κυβέρνηση την ανάπτυξη - υπομονή , που θα πάει ; θα
έρθει,
πόσο απέχει το Κατάρ ; Ο Σωτήρης είναι συνήθως πολύ ήσυχος. Σαν
άνθρωπος, δε
λέω, όπως όλοι μας άλλωστε έχει τα δικά του, αλλά σε γενικές γραμμές ο
Σωτήρης
είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων. Τώρα όμως είναι στα χάι του από τσαντίλα
λες και
είναι απλός φίλαθλος της... ΑΕΚ « όχι να μου πεις, έχουμε κρίση αδερφέ ή
δεν
έχουμε ;» σταματά και παίρνει ανάσα κι επανέρχεται σε self service
διάλογο «πως δεν έχουμε, παραέχουμε αν θες να ξέρεις...» Σουφρώνει τα
χείλη και κοιτάζει ολόγυρα και προχωράει « λοιπόν ;» Ο άλλος σιωπά και
περιμένει σαν την ...αντιπολίτευση.
Κάνει χίλιες σκέψεις « που να το πάει ο τύπος
; », αναρωτιέται, κι επειδή τον βλέπει ξαναμμένο ...περιμένει, διότι σου λέει ,
δε μπορεί στα καλά καθούμενα ο άνθρωπος να «ξέφυγε», και κάνει να μιλήσει αλλά
τον προλαβαίνει και πάλι ο Σωτήρης « είναι κατάσταση αυτή ; θέλω να μου πεις ;»
Ο άλλος κάνει να πει αλλά, τον προλαβαίνει και συνεχίζει ακάθεκτος, σαν από
θεατρικό μονόλογο τα δικά του « αυτό το πράμα δεν το αντέχω, εδώ δεν έχουμε να
φάμε κι αυτοί εκεί , το χαβά τους, κατάλαβες ; τι να πω ; μπορείς να μου πεις
που ζούνε ; λέω γι αυτούς της τηλεόρασης , οι άνθρωποι είναι, ή γκαγκά, ή
κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ο κόσμος πεινάει κι οι τύποι άλλη δουλειά δεν
έχουν από το να μαγειρεύουν, ακούς ; ακούω να λες!» και σταματάει να πάρει
ανάσα. Ο άλλος που τόση ώρα ακούει και περιμένει σαν να τον ενημερώνει ο
Αυτιάς, βγάζει στεναγμό ανακούφισης και ξεφυσάει σαν τραίνο που μπαίνει στο
σταθμό - αργά κι ανόρεκτα! Και προλαβαίνει να καταθέσει την απορία του. « Τι
ακριβώς εννοείς Σωτηράκη ; » Κι ο καλός σου ο Σωτήρης εξηγεί ότι του κάθεται
στο στομάχι όλη τούτη η ιστορία με τα μαγειρέματα, διότι δεν υπάρχει κανάλι,
σου λέει, που να μη σε συμβουλεύει τι να φας, πώς να φας, πόσο θα φας, πότε και
τι θα φας, τι θρεπτική αξία έχει το φαί, συνταγές και υλικά που τα τελευταία
κοστίζουν κύριε μάγειρα κι άμα δε το ξέρεις έλα να ρωτήσεις εμένα που μου κάνανε
τη σύνταξη περιορισμένης... ευθύνης και έρχεσαι εσύ, και λες , λες, λες , πρωί ,
μεσημέρι και βράδυ, για φαί και βάζεις την Ασπασία στο πειρασμό να πάρω φρέσκα
λαχανικά που βοηθούν στη διατήρηση του προσώπου φρέσκου , «τρίχες βέβαια διότι
για να διατηρηθείς φρέσκια και νωπή κυρία Ασπασία πρέπει ή να μπεις στο
ψυγείο που δε χωράς ή να έχεις λεφτά να
σου κάνουν τα δέοντα κι εμείς δεν έχουμε άρα θα παραμείνεις ως έχεις και να το
πάρεις απόφαση», έπειτα, να πάρω, λέει, ντόπια κρέατα , λες κι εγώ είμαι άσχετος ή από
άλλο πλανήτη , «εμείς κύριε πριν από την κρίση τρώγαμε μόνο από Καρπενήσι και
Νάξο γιατί ξέραμε από τον πατέρα μας κι όχι γιατί βγάλαμε μια σχολή και μάθαμε
, αν μάθαμε δηλαδή ;» και το άλλο ; πάρτε λέει βιολογικά βοηθούν να είσαι πιο...
ενεργητικός, «το ξέρω Ασπασία και σε καταλαβαίνω και δίκιο έχεις αλλά δεν μου
εξηγείς και τι πρέπει να κάνω ; να φροντίσω την ενέργεια της ΔΕΗ ή τη δικιά μου
;» άσε που για να μαγειρέψεις , κατά πως
ορίζουν οι τύποι των κυρίων αυτών πρέπει να βρεις του κόσμου τα μπαχαρικά, και
πρέπει να πας στην Αθήνα , να πληρώσεις όσο τελοσπάντων πληρώσεις και να φας κι
ένα πρωινό, λες και μέχρι πριν από λίγο τα φαγιά δεν ήταν νόστιμα με ότι
τελοσπάντων είχαμε, «βέεεβαια άμα σου λείπει το κόλιανδρο ...κωλώνεις και δε
μπορείς να μαγειρέψεις χώρια που μερικά
άμα δε γράψεις το όνομα τους δεν υπάρχει περίπτωση να το θυμηθείς με τίποτα ή
όχι ;» έπειτα έχουμε και τα γκουρμέ, είναι in να τρως γκουρμέ, « μωρέ τι μας λες ; εδώ στα οικονομικά μας πήραν και τα σώβρακα το
γκουρμέ μας μάρανε!» Κάπου εδώ σταματά ο Σωτήρης για να πάρει μια ανάσα και
προσθέτει ύστερα από σκέψη « δε μου λες ρε Φώντα ; μήπως όλοι αυτοί έχουν πάρει
εντολή να μας εκπαιδεύσουν σε οπτικό ...χόρτασμα ; ε ; διότι αυτό μπορεί να είναι
μέσα στο Μνημόνιο και να μας το κρύβουν, δε μπορεί ; εσύ τι λες ; » Κι ο Φώντας
« μ' όλα αυτά Σωτήρη μάλλον μου χάλασες την όρεξη!»
|
