Επιτέλους , η άνοιξη μας ήρθε! Με χρώματα και μυρωδιές. Κεφάτη και χαρούμενη.   Ήρθε από μόνη της η άνοιξη, δεν την έφερε κανείς, κι όχι όπως κάποιοι άλλοι που τους έφεραν και δε λένε να φύγουν. Μάλιστα ήρθε στην ώρα της. Συνεπέστατη στο ετήσιο ραντεβού της.
- Gentleman, σκέφτεται ο Σωτήρης
Η άνοιξη θα μείνει μόνο τρεις μήνες, ύστερα θα φύγει, αλλά αφήνει πίσω τα σημάδια της. Μερικά κρατούν μια ζωή, όπως αυτά του Σωτήρη. Βλέπεις ο Σωτήρης ερωτεύτηκε. Άνοιξη ήτανε που ερωτεύτηκε. Μερικοί ερωτεύονται το χειμώνα ή το καλοκαίρι ο Σωτήρης την άνοιξη, Γούστο ; Τύχη; Ατυχία; Όλες οι ερμηνείες δεκτές!
- Τα λουλούδια φταίνε, λέει
- Πως φταίνε δηλαδή Σωτήρη ; ρωτούν οι περίεργοι
Είδε τη Γιώτα που μάζευε λουλούδια, μαργαρίτες και γενικά λουλούδια του... αγρού σε οικόπεδο στην Άνω Βούλα, κι ο Σωτήρης τη ρώτησε
- Μαζεύετε λουλούδια ;
Η Γιώτα δεν απάντησε αλλά του έριξε ανοιξιάτικο βλέμμα, τίναξε τα μαλλιά της... γυναικεία, που τα είχε στολίσει με μια μαργαρίτα κίτρινη γιατί, από τότε ήταν  ΑΕΚτζού,  το έπαιξε λίγο στο αδιάφορο και... έκλεισε, με πολλά υποσχόμενο, χαμόγελο, του έδωσε πάσα που λέμε κι ο Σωτήρης επανήλθε πιο απαιτητικός

- Τι τα θέτε ;   

- Για το βάζο, εκεί τα... βάζω! και του έκλεισε το μάτι , όχι βέβαια το δικό του αλλά το δικό της.

Η συνέχεια είναι γνωστή και δεν ενδιαφέρει πολλούς αλλά η αναφορά γίνεται διότι η άνοιξη μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήματα. Την άνοιξη, εδώ που τα λέμε όλοι ...ανοιγόμαστε!

- Φουντώνουμε ! λέει ο Σωτήρης

Δεν έχει , όμως, την ίδια γνώμη η κυρία Γιώτα για την άνοιξη

- Μα γιατί ; επιμένουν γνωστοί και φίλοι

- Τότε είναι που γνώρισα το Σωτήρη! εξηγεί

Ο Σωτήρης την άνοιξη τα βλέπει όλα αλλιώς, διότι η άνοιξη, γι αυτόν, είναι μια εποχή, διαφορετική , δεν είναι σαν τις άλλες και βέβαια, όπως λέει, τον εμπνέει , του βγάζει κάτι από μέσα του κι αυτό τον κάνει να νοιώθει διαφορετικός, τον κάνει ποιητή! Ο Σωτήρης «ανεβαίνει» την άνοιξη κι όλα τα βλέπει ...ανοικτά ! Μαζί με τις μυρωδιές του έρχεται και η έμπνευση. Ακόμα θυμάται το ποιηματάκι που έφτιαξε για τη Γιώτα, όταν τη είδε με μπότες στο πρώτο τους ραντεβού

      «Ω, Γιώτα, Γιώτα,

       πούχεις μία μαύρη μπότα,

      τη καρδιά μου έχεις κλέψει

      πάει, μούχει... σαλέψει!»

κι από τότε κάθε χρόνο της αφιερώνει ένα τετράστιχο.

Η άνοιξη υπόσχεται, είναι «η εποχή της υπόσχεσης» σου λέει ο Σωτήρης. Στρογγυλεύει τα πράματα και τα κάνει πιο ελκυστικά, έχει βέβαια τον τρόπο της , σου ρίχνει τις μυρωδιές που σε πεθαίνουν, τα χρώματα που σε ζαλίζουν, τα δέντρα έτοιμα να ανοίξουν ...εδώ που τα λέμε έχει κάτι από πολιτική! Ο Σωτήρης είναι σίγουρος πως η άνοιξη μοιάζει στην πολιτική , αλλά η διαφορά είναι ότι η πολιτική δεν έχει άνοιξη, έτσι που γίνανε τα πράματα, κι η άνοιξη δεν κάνει πολιτική! Η άνοιξη έχει το δικό της παλμό. Έχει ένα δικό της ντάκα - ντούκου κι η πολιτική έχει το δικό της ... «ίσο», λίγο μονότονο, λίγο βαρύ, αλλά τόχει!- «όλα γίνονται για πάρτι σου , για το καλό σου και το μέλλον σου». Η άνοιξη δεν είναι πονηρή , όπως ο Γιώργος στο γνωστό τραγούδι του Κατσαρού, αλλά ο Γιώργος ο πολιτικός ήτανε και πονηρός και μιλημένος και την κοπάνησε ενώ η άνοιξη ξέρεις πόσο θα μείνει και πότε θα φύγει.  

Φέτος ο Σωτήρης θα μαζέψει λουλούδια για να κάνει στεφάνι

- Θα το κρεμάσεις στην πόρτα ; τον ρώτησε η Γιώτα

- Όχι , θα τους το πάω δώρο. Πεσκέσι που λένε, κι ύστερα από σκέψη πρόσθεσε « θα γράψω κι ένα τετράστιχο... να στο πω ; λοιπόν άκου:

                       Αυτό το στεφάνι - είναι άλλο στεφάνι,

                       Μπαγιάτικο και μάλλον δε μου κάνει

                       Είναι για σας που μ' έχετε αποκάνει

                        Και μακάρι ο Θεός να σας ξεκάνει»

................................................................................................