Γράφει: Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος.^[1] Οικονομολόγος
Τα αποτελέσματα της 72 ης ΣτΑ και μια πρόταση  Κοινωνικής Ευθύνης.
Μετά την μη πραγματοποίηση το καλοκαίρι της καθιερωμένης ΣτΑ λόγω του δημοψηφίσματος και των Κάπιταλ Κοντρόλς  η σύνοδος του ΟΕΕ στις 4-5/12/2015 στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε κανονικά,  με κύριο Θέμα ημερήσιας διάταξης την έγκριση του οικονομικού απολογισμού, του προϋπολογισμού 2016 και την τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου δηλαδή τρόπον τινά του καταστατικού θα μπορούσε να πει κανείς.
Ήταν μια τυπική διαδικασία εάν εξαιρέσει κανείς πρώτον την πλέον φυσιολογική επαναλαμβανόμενη και κενή περιεχομένου αντιπαράθεση των καλεσμένων πολιτικών διαφόρων κομμάτων, που  όταν είναι στην αντιπολίτευση λένε άλλα και όταν γίνουν  κυβέρνηση  λένε τα ίδια που θα έλεγαν και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Δηλαδή αλλάζει ο Μανολιός και φοράει τα ρούχα αλλιώς που λέει και ο λαός.

Δεύτερον το αίτημα των εργαζομένων του ΟΕΕ για εκπροσώπησή τους στην Κεντρική Διοίκηση, ενός είδους δηλαδή Εταιρικής Διακυβέρνησης (Ε.Δ.), δηλαδή της εκπροσώπησης των στην Διοίκηση και επομένως στην λήψη αποφάσεων. Η Ε.Δ. είναι μια πρακτική, η οποία έχει μακραίωνη ιστορία και εφαρμόζεται σε πολλές επιχειρήσεις κυρίως των εισηγμένων στο χρηματιστήριο καθώς και σε  οργανισμούς.

Η γενική φιλοσοφία της Εταιρικής Διακυβέρνησης είναι η λήψη των αποφάσεων από όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα και η, όσο το δυνατόν, δημοκρατική λειτουργία του Δ.Σ. μιας επιχείρησης ή οργανισμού.

Μπορεί η Εταιρική Διακυβέρνηση να δείχνει τον βαθμό σοβαρότητας της κάθε εταιρείας και το κατά πόσον σέβεται τους μετόχους της,  με την ίδια λογική μπορεί  το ίδιο πράγμα να ισχύσει για τους Επαγγελματικούς φορείς όπως ένα Επιμελητήριο το οποίο θα πρέπει να σέβεται τόσο τα μέλη του όσο και τους εργαζόμενους. Μία διοίκηση και κατ' επέκταση μια εταιρεία ή ένα οργανισμός ή φορέας έχει συμφέρον να συνεργάζεται να ακούει και να μαθαίνει από την γνώση και εμπειρία των εργαζομένων. Εάν οι Διοικήσεις νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι θα αλλοιώσουν την πλειοψηφία των Διοικήσεων μπορεί να ξεκινήσουν με την συμμετοχή τους στο Δ.Σ. χωρίς δικαίωμα ψήφου ή με αναλογικό δικαίωμα ψήφου σε κάποια θέματα τουλάχιστον που τους αφορούν. 

Με την ευκαιρία δε αυτή θα ήθελα να αναφερθώ και στην πρακτική της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης η οποία μπορεί να αφορά κυρίως τις επιχειρήσεις αλλά και ένας φορέας όπως το Επιμελητήριο αν την εφαρμόσει και την συμπεριλάβει στον στρατηγικό του σχεδιασμό θα έχει πολλαπλά οφέλη.

Το πρώτο και σημαντικότερο άμεσο όφελος που θα προκύψει για το ΟΕΕ θα είναι ότι, θα αποκτήσει αναγνωρισιμότητα, δεν θα το μπερδεύουν με το Εμπορικό Επιμελητήριο και θα αποκτήσει κοινωνικό ή λαϊκό έρεισμα.

Εκτός αυτού θα πρέπει να αναφέρουμε ότι όλες οι έρευνες που έγιναν τόσο για την Ε.Κ.Ε. όσο και την Ε.Δ. κατέδειξαν ότι ο κόσμος στηρίζει τις εταιρείες και κατ' επέκταση τους οργανισμούς και φορείς που εφαρμόζουν με συνέπεια και σοβαρότητα τις παραπάνω πρακτικές.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι τόσο η Ε.Δ. όσο και η Ε.Κ.Ε. είναι δύο εργαλεία στρατηγικής σημασίας για το Ο.Ε.Ε. που μπορούν να του ανοίξουν νέους ορίζοντες και προοπτικές για την καθιέρωση των οικονομολόγων και του οργάνου τους, σε ένα μόνιμο σύμβουλο της πολιτείας που θα προτείνει και θα χαράζει την αναπτυξιακή πολιτική της πατρίδας μας.
Ας τολμήσουν λοιπόν οι Διοικήσεις του Ο.Ε.Ε. να εφαρμόσουν και τις δύο προαναφερθείσες πρακτικές και θα δουν ότι το Οικονομικό Επιμελητήριο θα αποκτήσει τέτοια συγκριτικό πλεονέκτημα που θα αποβεί προς όφελος όχι μόνο της Διοίκησης αλλά όλων των μελών και των εργαζομένων στον φορέα αυτό.

[1] Λεωνίδας  Πουλιόπουλος.  Καθηγητής εφ. στο ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, Δρ. Διοίκησης Επιχειρήσεων, με ερευνητικό έργο στην Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη λόγω της Δ.Δ. στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.