Λίγες σκέψεις για την επέτειο των 200 χρόνων της Εθνικής Παλιγγενεσίας

1821-2021 .....200 χρόνια έχουν περάσει από την  ημέρα που ένας αγράμματος, φτωχός και κατατρεγμένος λαός αποφάσισε να ξεσηκωθεί απέναντι σε μια αυτοκρατορία  με ένα σύνθημα που προκαλεί δέος στο άκουσμά του.

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ»

Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων άρχισε σε μια εποχή που η Ευρώπη ήταν αντίθετη σε κάθε είδους εξέγερση , η οποία θα αποσκοπούσε στην απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση ενός τμήματος από τις τότε κραταιές αυτοκρατορίες.

Η Ελληνική επανάσταση δεν υποκινήθηκε από κάποια κοινωνική τάξη ούτε από την σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων και δεν αποσκοπούσε σε μία αλλαγή πολιτεύματος ή στην καθαίρεση ηγετών. Επεδίωκε την απελευθέρωση ενός έθνους.

Αν και δεν υπήρχε ελληνικό κράτος για 400 χρόνια, οι Έλληνες δεν ξέχασαν ποτέ την ιστορία της φυλής τους και διατήρησαν την γλώσσα ,την πίστη ,τις παραδόσεις και τις αξίες τους.  Ύστερα από 123 ανεπιτυχείς ξεσηκωμούς (από το 1481) έμελλε η 124^η να είναι εκείνη που καθόρισε με την εξέλιξή της πορείας των Ελλήνων προς την εθνική παλιγγενεσία.

Βέβαια αυτό επετεύχθη ύστερα από πολλούς αγώνες, μάχες, θανάτους, δύο εμφυλίους πολέμους και αμέτρητες θυσίες που κράτησαν επτά χρόνια , μέχρι τότε που οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αποφάσισαν να παρέμβουν. Ωστόσο, το τέλος της Επανάστασης δεν σήμανε και το τέλος των προβλημάτων.

200 χρόνια πέρασαν από τότε. 200 χρόνια ιστορίας ενός λαού γεμάτα με αγώνες , θυσίες, νίκες ,επιτυχίες μα και με ήττες , εμφύλιους σπαραγμούς και σκοτεινές σελίδες. Μέσα από το διάβα τόσων ετών αναδείχθηκε η σημασία των αξιών της ελευθερίας , της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και πάνω απ' όλα της εθνικής ομοψυχίας. Αξίες αλληλένδετες και απαραίτητες να διαφυλαχθούν για την επιβίωση , την ευημερία και την πρόοδο ενός λαού.

 Το απόσπασμα από τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη για την διαφύλαξη της ελευθερίας αποτελεί ένα διαχρονικό μήνυμα ενότητας, που όλοι οι Έλληνες οφείλουμε να το θυμόμαστε και να προσπαθούμε για την διατήρηση της εθνικής ομοψυχίας. Ακόμα κι αν αισθανόμαστε κάποιες στιγμές πληγωμένοι , αδικημένοι και αγανακτισμένοι από την πατρίδα μας , στις κρίσιμες στιγμές και μπροστά σε ιστορικές προκλήσεις πρέπει να είμαστε και να παραμένουμε ενωμένοι.

«Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός ‟εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς ‟εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε ‟εμείς". Είμαστε εις το ‟εμείς" και όχι εις το ‟εγώ". Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί.»

Σήμερα τιμάμε τα 200 χρόνια της εθνικής παλιγγενεσίας μέσα σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον ιδιαίτερων συνθηκών και περιορισμών , λόγω της πανδημίας που έχει επιφέρει  μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Σίγουρα θα επιθυμούσαμε όλοι μας ο εορτασμός της επετείου να ήταν πιο λαμπρός , με περισσότερες εκδηλώσεις και δράσεις , με την μέγιστη συμμετοχή όλων.

Όμως το γεγονός αυτό δεν πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Αντιθέτως, με το βλέμμα μας στραμμένο στην σημαία μας , με το μυαλό μας στην ανάμνηση των αγώνων του λαού μας για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία και με το αίσθημα της εθνικής ομοψυχίας στις καρδιές μας , έχουμε χρέος έναντι των θυσιών των προγόνων μας να ξεπεράσουμε την δύσκολη αυτή περίοδο .

Η σημερινή κρίση αποτελεί μια ευκαιρία για αυτογνωσία σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Το 1821 τα ζητούμενα ήταν η απελευθέρωση από τους Τούρκους, η εθνική ανεξαρτησία και η ελευθερία.

Σήμερα , η ενότητα, ο πατριωτισμός , η αλληλεγγύη ,η υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα όλων θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από αυτή την κρίση, θα μας βοηθήσουν να ανακτήσουμε ότι έχουμε απωλέσει και να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας . Αλλά και η πατρίδα με τη μορφή του κράτους, πρέπει να θυμάται τα λόγια τού Μακρυγιάννη και μην αγνοεί τις ανάγκες του ελληνικού λαού :

«Πατρίς, να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν για σένα, να σ' αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μία φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών».

Ως ένα έθνος, αλλά και κοινωνία, που έχει συμβάλλει καθοριστικά στην διεθνή ιστορία και στον παγκόσμιο πολιτισμό , το να συμβάλουμε καθοριστικά στην επίλυση τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών προβλημάτων ,αποτελεί ύψιστη τιμή για την ιστορία μας, τους αγώνες , τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων μας .

«Σ' αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται». - Γ.Σεφέρης

Με αυτές τις σκέψεις , κάποιες λιγότερο συνηθισμένες για τέτοιες επετείους ,θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους και σε όλες

ΥΓΕΙΑ και  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Μακάρι το 2022 να μπορέσουμε να εορτάσουμε την επέτειο της 25^ης Μαρτίου μέσα σε ένα καλύτερο περιβάλλον με καλύτερες συνθήκες για όλους.

                                                                                                                                   Νίκος  Καραβαγγέλης

                                                                                                                                     Μέλος Δ.Σ ΚΑΦΑΔΗΛ